معرفی دانشکدۀ ایرانشناسی دانشگاه ولی‌عصر (عج) رفسنجان
ايران يكي از متمدن‌ترین کشورهای جهان است که در طول تاریخ چند هزار سالۀ خود آثار بي‌شمار و درخشانی از خود بر جای گذاشته‌است. کشوری که از دیرباز به دلیل موقعیت ویژۀ استراتژیک و قرارگرفتن بر سر راه‌های ابریشم، ادویه و پوست همواره کانون توجه تمدن‌های شرق و غرب بوده‌است. کشوری که پادشاهان دوران هخامنشی و ساسانی آن بزرگ‌ترین امپراتوری‌های تاریخ جهان را به‌وجود آورده‌اند و پادشاهانی چون خسروانوشیروان گوی سبقت را در عدالت‌ورزی ربوده‌اند. ایرانی که در دوره اسلامی دانشمندانی چون ابن‌سینا، فارابی؛ وزیرانی چون خواجه نظام‌الملک و خواجه رشیدالدین فضل‌الله؛ مورخانی چون بیهقی؛ جغرافی‌دانانی چون یعقوبی و مسعودی؛ ادیبانی چون فردوسی، سعدی و حافظ را در دامان خود پرورده‌است.
ایرانی که در جای‌جایش بزرگ‌ترین تمدن‌های بشری در فارس، کرمان، خوزستان، همدان، کرمانشاه، لرستان، آذربایجان و گرگان و ... جای گرفته‌است. ایرانی که با داشتن اقوامی چون ترک، کرد، لر، بلوچ، عرب و ... و هر کدام از این اقوام با داشتن آداب و رسوم، خوراک، پوشاک، زبان و گویش مخصوص به خود تنوعی ویژه ایجاد کرده‌است. ایرانی که تنوع اقلیمی آن از سویی زاگرس و البرز و از سویی دیگر دشت کویر و دشت لوت را د‌ر‌بر‌گرفته‌است.
با وجود ظرفیت‌های بی‌شمار، ایران «دل زمین» است. به همین دلیل در دوره‌های گوناگون مورد توجه جهانیان بوده‌است. از مورخان یونانی که بگذریم، جهانگردان اروپایی نخستین کسانی هستند که ایران را مورد توجه قرار دادند و تلاش‌های بسیاری جهت شناساندن ظرفیت‌های آن انجام دادند. از دوران صفویه به بعد، ایران همواره مورد توجه دانشمندان و سیاسیون اروپایی قرار گرفت. تلاش آنان جهت شناسایی مظاهر فرهنگی و تمدنی ایران در نهایت منجر به پدید‌آمدن علم ایرانشناسی شد. علمی که در ابتدا با فراگیری زبان شیرین فارسی و ترجمۀ متون آغاز می‌شود و سپس در همۀ ابعاد تاریخی، ادبی، فرهنگی و اجتماعی گسترش می‌یابد.
در قرن بیستم میلادی برخی از ایرانیان نیز به دلیل رفت و آمد به اروپا و مشاهدۀ روش کار خاورشناسان و ایران‌شناسان، وارد عرصۀ ایرانشناسی شدند. علامه محمد قزوینی و ابراهیم پورداود از پیشگامان ایرانشناسی داخلی هستند که با فراگرفتن روش کار خاورشناسان و ایران‌شناسان اروپایی وارد عرصه ایرانشناسی شدند و در واقع ایرانیان را به این فکر انداختند که ایرانشناسی قابلیت پژوهش به دست پژوهشگران ایرانی را دارد. پژوهشگرانی که باید ضمن توجه به پژوهش‌های ایران‌شناسان خارجی، ایران را آن‌گونه که شایسته است، معرفی کنند. پس از قزوینی و پورداود بسیاری از پژوهشگران ایرانی راه آنان را ادامه دادند تا اینکه در دهۀ 1370ش، تأسیس بنیاد ایرانشناسی و ایجاد رشتۀ ایرانشناسی در دهۀ 1380 توسط دکتر حسن حبیبی عملی شد.
به تدریج تعدادی از دانشگاه‌های ایران اقدام به راه‌اندازی رشتۀ ایرانشناسی کردند. اما برای نخستین بار به ایرانشناسی توجهی ویژه شد. مرحوم دکتر حسین تجدد، ایران‌دوستی که همواره قلب وی برای ایران می‌تپید، با وقف اموال خود اقدام به تأسیس اولین دانشکدۀ مستقل ایرانشناسی در میان دانشگاه‌های ایران کرد. دانشکدۀ ایرانشناسی دانشگاه ولی‌عصر (عج) رفسنجان در تاریخ دوم بهمن 1396 با حضور مقامات دولتی و خانوادۀ محترم واقف رسما افتتاح گردید.
از ابتدای سال تحصیلی 1397، گروه زبان شناسی و مطالعات ترجمه به عنوان گروه مرتبط ماموریت یافت تا ضمن استقرار در ساختمان دانشکده ایران شناسی زمینه ایجاد رشته ایران شناسی و کمک به تاسیس گروه ایران شناسی را فراهم آورد. نتیجه این ماموریت تاسیس دوره کارشناسی رشته «ایران شناسی» در مهرماه 1399 بود. پس از آن، در اردیبهشت ماه 1401 گروه ایرانشناسی به عنوان نخستین گروه مستقل دانشکده ایرانشناسی تاسیس شد تا گروه های زبان شناسی و مطالعات ترجمه با پایان این ماموریت به دانشکده زبانهای خارجی منتقل شوند. دوره کارشناسی ارشد ایران شناسی نیز از ابتدای مهرماه 1402 در دانشکده راه اندازی شد تا پس از تکمیل اهداف گروه ایران شناسی، سیاستگذاری آتی دانشکده ایران شناسی، ایجاد رشته های «موزه»، «گردشگری» و «مرمت آثار باستانی و تاریخی» باشد.
اطلاعات تماس:
آدرس: رفسنجان، میدان امام خمینی - دانشگاه ولی‌عصر (عج) رفسنجان- دانشکدۀ ایرانشناسی
تلفن تماس: 31312760-034
کدپستی: 7718897111